Chili is het land waar we op dit moment verblijven (en dus koninginnedag 'vieren'). Voor het eerst sinds tijden dan we weer eens in een heel ander land zijn terechtgekomen (vergeleken met Bolivia). Alles is hier twee tot vijf keer zo duur als in de overige Zuidamerikaanse landen tot nu toe. Voor een avocado betaal je zelfs evenveel als in Nederland. Het gekke is dat luxe producten zoals chips, wijn en ijs, relatief goedkoop zijn. Het gevolg is dus dat wij nu, om 16.00 uur 's middags, in de tuin van ons hotelletje in de zon zitten met een ijskoud wit wijntje en chips. Dat is een tijd geleden! Ook uit eten gaan is hier vrij duur; vanavond zelf weer eens pasta koken dus. Basisprodukten zoals fruit, groenten, brood en kaas is hier minstens zo duur als in Nederland. En het gekke is dat de kwaliteit ervan veel slechter is dan in de goedkope landen (veel rotte tomaten enzo).

Uiteraard baseren we onze bevindingen slechts op hetgeen we zien hier in San Pedro (de rest schijnt wel mee te vallen). Meer zullen we ook niet gaan zien hier in Chili, vooral omdat we voort gaan maken om de Latijnsamerikaanse culturen achter ons te laten.

Een ander verschil tussen Chili aan de ene kant en Bolivia, Peru en Equador aan de andere kant, is de kwaliteit van de wegen. Verbazingwekkende topkwaliteit heuse asfaltwegen. Ik kijk dan ook uit naar onze 11-urige busrit naar Salta (Argentinie) morgen. Tot slot vind ik de mensen erg vriendelijk. Ik denk echter dat dat vooral komt doordat ze wat meer van Europese en minder van Indiaanse afkomst zijn waardoor we elkaar beter 'begrijpen'. Voorbeeld: Ik vraag in het buskantoortje hoeveel uur het is naar Salta. Als antwoord krijg ik 11, terwijl de aankomsttijd doet vermoeden dat de rit 12 uur duurt (zo proberen we altijd te achterhalen hoelang een bus erover doet: zowel de duur van de rit opvragen als de aankomsttijd en dan ergens in het midden gaan zitten; de twee stukjes informatie spreken elkaar meestal tegen namelijk). Deze juffrouw echter vermeldde vrijwel direct dat er een uur tijdverschil bestaat tussen Chili en Argentinie hetgeen het uur verschil verklaart. Daarnaast ontmoeten wij voldoende vriendelijke mensen bij het wijzen van de weg of het verstrekken van andersoortige informatie.

De bus naar Salta gaat slechts twee keer per week. We zijn hier daarom slechts twee dagen. In die tijd echter wel een mooie wandeling gemaakt naar Pukara de Quitor en Catarpe. Dit zijn pre-Inca ruines zo'n vijf kilometer buiten het dorp. Het gaat om een heuvel waar allerlei vertrekken op zijn gebouwd en vanaf waar je een schitterend uitzicht hebt over de vallei en verder. Toen we daar met z'n tweetjes in de zon bovenop de top de omgeving aan het exploreren waren, vroegen we ons af of de strakke lijn met besneeuwde bergtoppen en vulkanen voor ons Bolivia zou zijn. Mijn intuitie zei van wel. Toen we echter gingen redeneren op grond van de stand van de zon, werd ik even goed van mijn stuk gebracht. Als dat het zuiden is, dan moet dat het westen zijn, en dus absoluut geen Bolivia. Mmm. Dat is wel erg vreemd. Bas kwam echter vrij snel tot het heldere inzicht dat het op het zuidelijk halfrond wel eens andersom kon zijn: dat de zon om 12.30 uur recht in het noorden staat. Haha, dat verklaarde een hoop. Mmm, wellicht gaat de zon hier dan ook wel op in het westen in plaats van in het oosten, morgen maar eens vroeg eruit om dat te checken.