Ons eerste verblijf in Arequipa werd vooral gekenmerkt door het maken van keuzes. Axel zou nog een kleine week bij ons blijven, dus als we nog naar Cusco zouden willen, moest er gepland en gekozen worden. Omdat Arequipa ons wel aansprak (klimaat- en sfeertechnisch; Cusco = regen) en er een hoop te doen is, besloten we Cusco te skippen (althans voor wat betreft Axels vakantie) en rond Arequipa te blijven. Zoals op de Colca- pagina te lezen is, hebben we eerst een mooie trekking gedaan. Toen we hiervan terugkwamen, zijn we enige tijd bezig geweest met afscheid nemen van Axel. Nee, niet omdat hij zijn meisje zo miste, maar omdat het in Arequipa nogal mistte; zodoende kon het vliegtuig niet vertrekken. We waren inmiddels verhuisd naar hetzelfde hotel als waar Fran en Hanna zaten. Grote kamer, keuken (zodat we de meest heerlijke ontbijtjes in elkaar konden zetten), binnenplaatsje (fijn in de zon Bas´ haar knippen), een Geru met kabeltv (GEmeenschappelijk RUimte) en een leuke buurt (de drankwinkelbuurt zodat je nooit om een wijntje verlegen zit.

Ondanks dat onze lichamelijke toestand (en die van onze digitale vriend) het toen al een beetje liet afweten, hebben we een hoop leuke dingen gedaan. We zijn eigenlijk de hele resterende week met Hanna en Fran opgetrokken en nadat we een beetje bijgekomen waren in de sauna (ja, ja, een hele heuse sauna met zwembad, turks stoombad en zelfs massagemogelijkheid waar ik voor een kleine 3 dollar een half uur lang heerlijk gemasseerd werd) zijn we veel uitgeweest -eindelijk weer ´ns dansen-, hebben we gekart, mooie pandjes bekeken, et cetera. In de rustige uurtjes een beetje op het terras in de zon zitten boerenbridgen, lekker eten, echt vakantie dus. Totdat we werden opgeschrikt door een heuse aardbeving! Ik weet niet hoe sterk ie was, maar stevig genoeg om ons 4-en goed de schrik aan te jagen.

Een ander spannend ding was dat ik met Hanna naar het ziekenhuis ben geweest; niets ernstigs. Maar toch best eng zo in het Spaans. Ik moest mijn laatste hepatitis B prik hebben en Hanna wilde een ontlastingcheck omdat ze al een maand onrustig was. Na veel gedoe (koffie en sigaretten) wilden ze het echter niet controleren; volgens hun niet dun genoeg. Morgen terugkomen s.v.p. Een heel fijn begin dus! Toen mijn prik. Die moest ik eerst kopen bij een farmacie en dan zouden ze hem bij de Emergencia toedienen. Ik kon uit twee ampullen kiezen; de een twee keer zo duur als de ander, maar volgens hen exact gelijke stoffen; de goedkoopste dan maar. Bij de emergencia kregen we ook weer wat problemen aangezien ze maar bleven vragen wie mij dat had voorgeschreven. Mijn Spaans is best okay, maar het duurde redelijk lang voordat ze begrepen dat het de derde van een serie was en ik de andere al in Nederland had gehad. Geen idee wat voor frequentie ze hier hanteren. Vooruit, een zuster wilde hem wel zetten. Ik mijn mouw opstropen.... Zuster: 'Broek uit.' Hanna :'Nee, hij moet echt in je arm, daar heb ik ze ook allemaal gehad.' Ik: 'Ik wil hem daar waar u hem meestal doet, zodat de kans het grootst is dat het goed gaat.' Broek uit dus. Gelukkig was het zo gepiept, Hanna bleef vrolijk tegen me doorpraten en dan is zoiets altijd een cookie.

We hebben ook nog een Alpaca fabriek bezocht. Alpaca's zijn beesten die een beetje een mengelmoes zijn van schapen, kamelen en lama's. Ze zijn erg grappig en hun wol is heel zacht en warm. Zo populair hier dat je moet oppassen niet te worden doodgegooid met Aplaca- truien, sjaals, mutsen, handschoenen, et cetera. Geen van ons heeft hier iets gekocht, maar het was wel leuk om alle diverse beesten bij elkaar te zien.

Over kleding kopen gesproken: dat hebben we ook nog gedaan in Arequipa! Ik denk dat het heel gezond is dat ik na 6 maanden in dezelfde afritsbroek/ fleecetrui combi. heb rondgelopen, verlangde naar iets anders. Daar komt bij dat als je uitgaat in lokaal hippe tenten je ineens geconfronteerd wordt met rokjes, leuke truitjes en normale schoenen. Dit wil ik ook! Het grappige is dat ik dit allemaal achteraf bedenk. Bas was de directe aanleiding dat we uberhaupt die winkel binnengingen. Hij zag een leuke jas hangen (en heeft hem ook gekocht). Het leek in eerste instantie allemaal import en dus dacht ik dat de prijzen in dollars zouden zijn, hetgeen gelukkig niet zo bleek te zijn (dollar/ 3,3 = sol). We zijn weer helemaal hip dus. Op naar de discotheek!