La Paz 29-05-2002

Dit wordt het eerste verhaal dat ik met pen en papier ga schrijven. Inderdaad, onze laptop is niet meer. De BIOS schijnt stuk te zijn, met als gevolg dat er geen in-en output meer mogelijk is. Dit betekent dat we waarschijnlijk geen fotoos en mooie clickabel landkaartjes meer zullen maken en dat we ons in de verhalen zullen beperken tot de 'bare facts'. Geen mooie proza meer dus.

Naast dit nare feit, zijn we ook nog eens allebei ziekig. Bas z'n kaak/ kroon of wat eronder zit, lijkt weg te rotten. De pijn is echter niet zo erg (of de pijnstillers doen voldoende hun werk) dat hij het lef heeft om een tandarts of kaakchirug te bezoeken. Ikzelf kamp al twee weken met een verkoudheid die zich heeft omgezet in een holteontsteking. Bonkende hoofdpijn dus. Gelukkig gaat het sinds ik eergisteren zelf aan het dokteren ben geslagen met een penicillinekuurtje een stuk beter. Tot slot van deze ellende is het koud hier! Sinds Puno (Peru) loop ik continu met twee truien aan en een muts op; dat krijg je op deze hoogte (we zitten hier continu op minimaal 3800 meter).

Gezien onze conditie en het weer zitten we dus vrij veel binnen en op of in bed. Dan wordt het gemis van de laptop des te schrijnender. We hebben inmiddels een flinke collectie muziek opgebouwd en de laptop stond dan ook continu aan als we 'thuis' waren. Hoe stil is het nu ineens! Daarnaast had Bas ein-de-lijk een paar echt leuke adventuregames op de kop weten te tikken. Verder dan hoofdstuk 1 zijn we niet gekomen. En dan hebben we het natuurlijk nog helemaal niet gehad over al het lezen en schrijven waar vooral ik heel zoet mee kon zijn...

We hebben al bedacht hoe we een passende begrafenisceremonie kunnen realiseren. Gisteren liepen we langs een Japanse societeit waar bovenin een restaurant gevestigd is. Dat wordt dus weer eens Europees geld uitgeven en Japans genieten! Wat we aan leuke dingen hebben gezien en gaan doen in La Paz (Coco-museum, heksenmarkt en dierentuin), zal ik op een later tijdstip aan deze pagina toevoegen.

Okay, zoals beloofd de toevoegingen aan La Paz: de eerste dag na ziekten hebben we doorgebracht in de dierentuin. Beetje slenteren en in het zonnetje zitten; rustig aan dus. Ik vind het altijd leuk om in het buitenland een zoo te bezoeken en ook hier was het zeer de moeite waard. Wat meer knaagdieren dan gewoonlijk en geen olifanten, giraffen en zwembeesten, maar verder een uitstekende collectie. La Paz ligt op 4000 mtr. hoogte, dus wellicht is dit ook niet even aangenaam voor alle dieren.

Verder hebben we de heksenmarkt bezocht, het coca-museum, de bioscoop en uiteraard de Japanner. De heksenmarkt was erg grappig, maar wel een beetje luguber. Naast allerlei drankjes, zaden en objectjes waar het lokaal bijgeloof allerlei krachten aan toekent, lagen er ook overal gedroogde lama embryoos. En dat is dus echt waar! Waar zo'n embryo goed voor is, ik weet het niet, maar ze waren vrij populair gezien de hoeveelheid die was uitgestald op het marktje. Behalve die embryoos zagen we ook nog allerlei opgezette katachtigen (maar dan groter en wilder dan het ons welbekende huisdier) en opgezette vogels (vooral uilen blijken populair onder de heksen). Ik heb er in elk geval voor gezorgd dat ik nog meer good luck krijg door een handje rood-zwarte zaden te kopen. Volgens diverse indianenbeschavingen staat het rood voor de goede dingen in het leven en het zwart voor 'bad luck' Nu wil het geval dat die zaden altijd voor het overgrote merendeel uit rood bestaan, vooral good luck dus!

Ook het coca-museum was erg de moeite waard. We weten nu alles van de verschillende wijzen waarop je coca tot je kunt nemen. Het drinken van de cocathee (getrokken van de bladeren), hetgeen hier vooral wordt aangeraden als je de hoogte ingaat (werkt tegen hoogteziekte; oppeppend). Het kauwen op de bladeren, hetgeen vooral vroeger veel gedaan werd gedurende het zware werk in de mijnen. Als je op de bladeren kauwt en een kauwsessie afsluit met 'alkaliet' (as van bijvoorbeeld bananenbladeren) zodat de vrijgekomen sappen zich hiermee vermengen, dan wordt je minder gevoelig voor je eigen sensaties. Honger, vermoeidheid, dorst en pijn, ze zijn er wel, maar je hebt er geen last van. Het gevolg is dat de arbeiders dagen van 48 uur konden maken zonder rustpauze. Toen de hypocriete Spanjaarden Zuid Amerika koloniseerden werd coca in eerste instantie verboden. Echter, toen ze zich realiseerden wat het kauwen van coca betekende voor hun goud- en zilveropbrengst, werd het gebruik ervan stevig gestimuleerd. De viezerikken! Naast dit kauwen en drinken kun je de cocabladeren natuurlijk ook rafineren waarbij je als eindprodukt pure cocaine verkrijgt. En wat je daar allemaal mee kunt doen...

Verder werd in het museum goed verwoord hoe Bolivia worstelt met de politieke implicaties inzake de cocaineteelt. Na stimulatie door de Spanjaarden 500 jaar geleden, is er een cultuur ontstaan van relatief onschuldig cocabladgebruik. Economisch betekent dat voor veel boeren een bestaansmogelijkheid. De regering probeert daar liberaal in te zijn, maar door politiek en economische druk uit vooral de VS zijn ze de laatste 50 jaar mas o menos verplicht om Colombiaanse toestanden te creeeren. Dit betekent dat Bolivia intern het risico loopt in een drugs-guerilla oorlog verwikkeld te geraken omdat de VS zelf een drugsprobleem hebben. Net als Nederland, waar in het museum vaak aan gerefereerd wordt, heeft Bolivia vanwege het liberale beleid een veel kleiner drugsprobleem. Niet geheel verbazingwekkend dat Nederlandse instanties een rol hebben gespeeld bij het verwezenlijken van het museum.

Tot slot de japanner: precies zoals voorwacht! Heerlijke sushi, teryaki en andere zaligheden.