Onze kleine en minder kleine reisfrustraties

Contact met de buitenwereld leggen, is op sommige van de door ons bezochte plaatsen nogal een probleem geweest. Een voorbeeld: ik wist dat het mogelijk was om in Rattanakiri (Ban Lung) te internetten. Een Zwitsers meisje dat ik daar ontmoet had, vertelde me dat het wel vrij duur was (5 USD per uur), maar dat de connectie redelijk constant en niet al te langzaam was geweest.

Bas was ziek, we hadden een bloedtest hadden laten doen en nadat ik ein-de-lijk Bangkok aan de lijn had gekregen, had ik met onze verzekeringsmaatschappij afgesproken dat ik de resultaten zou mailen en dat we zo verder zouden communiceren. Ik had een keurig overzicht gemaakt van zijn temperatuur, pols, eigenaardigheden en de resultaten van de bloedtest. Zaterdag 17 augustus, 12.50 uur; snel naar het internetcafe want de verzekeringsmaatschappij zou haar deuren om 13.00 uur sluiten. Na een half uur echter werd me duidelijk dat er voorlopig geen connectie in zou zitten. Een van de jongens sprak een enkel woordje Engels en nadat ik op allerlei manieren geprobeerd had duidelijk te maken hoe belangrijk het was dat ik op dat moment online zou zijn, werd mij helaas toch de deur gewezen. Komt u om 15.00 uur nog maar eens terug.

15.00 uur: ondanks er waarschijnlijk niemand meer op het kantoor van de verzekeringsmaatschappij zou zijn, stapte ik toch met een sprankje hoop het internetcafe binnen. Uhh, sorry sir (onderscheid tussen mannen en vrouwen wordt hier bij het aanspreken niet gemaakt), busy now, come back later. In alle rust probeer ik uit te leggen dat mij eerder die dag gevraagd was om 15.00 uur terug te komen en hoe belangrijk het is dat ik op dat moment online zou zijn. Ik zie dat beide machines bezet zijn door puisterige pubers die iets quasi belangrijks aan het doen zijn en nogmaals vertelt het jongetje mij in zijn beste Engels dat de computers busy zijn, maar als ik om 21.00 uur terugkom, dan gaat het zeker lukken. En had ik al 'de andere plek geprobeerd?' Ik dwing hem met mij mee te lopen, want ik weet wel waar hij op doelt, maar ik weet net zo goed als hij dat op die plek alleen cursussen worden gegeven en dat daar nog nooit een internetconnectie is geweest. Er is in dit dorp (zoals iedereen weet) slechts een plek waar je het internet op kan en dat is bij hem! Aan het begin van de betreffende straat blijft hij staan en wijst het pand aan. Ik zeg hem vriendelijk dat ze mij daar juist naar hem hadden verwezen. Hij loopt met wat tegenzin mee en begint een beetje schaapachtig te lachten als blijkt dat ik gelijk heb.

21.00 uur: inmiddels bevangen door een kleine dosis scepsis nader ik het terrein. Althans, de plek waar ik dacht dat het internetcafe gehuisvest was. . . Een San-Jose achtig ijzeren traliehek bedekt vrijwel elk herkenningsteken van het pand. Erachter schijnt een vaag licht. Ik weet echter zeker dat ik op de juiste plek ben en begin dus rustig op het traliewerk te kloppen. Het mij inmiddels veel te bekende gezicht komt te voorschijn en vertelt me dat het een beetje laat is (!) en dat zijn baas al naar huis is. Ik speel dom en vraag om internet (wat heeft zijn baas daar tenslotte nou mee te maken). Nee, als de baas er niet is, dan kan het niet. Maybe tomorrow, 10.00 o'clock. Ik zeg dat het de volgende dag zondag is en of hij wel heel zeker weet dat dat geen probleem is. Nee, geen probleem, komt u morgen maar terug.

Ik weet dat hoe sceptischer en wantrouwender ik die kant op ga, hoe bozer en gefrustreerder ik ervan terug kom (en dat is dan weer zo sneu voor Bas waar ik alles even aan kwijt moet). De oplossing is dus wederom met goede moed en het volste vertrouwen de regen in op weg naar het internetcafe! Uhh, hello, oh, ten o'clock, no, today is sunday and my boss holiday. Maybe he be back four o'clock. No have internet now. Maybe later... Omdat ik met de 24-uurs pleurende regen hier toch niets beters te doen heb, wandel ik die middag in alle rust terug naar het cafe (gekke ik!) alwaar het jongetje me vertelt dat zijn baas (hoe vreemd op zondag!) nog steeds niet gearriveerd is. No, not come back, maybe you try tomorrow. And what about next week? Yeah, maybe internet next week…